จากประสบการอันน่าสยดสยองนี้เอง ดูนังต์ได้เขียนหนังสือขึ้นเล่มหนึ่งเมื่อ 3 ปีต่อมา ให้ชื่อว่า "Un Souvenir de Solferino" (A Memory of Solferino) แปลว่า "ความทรงจำเรื่องที่ซอลเฟริโน" และกล่าวตอนหนึ่งเป็นเชิงรำพึงว่า "จะเป็นไปไม่ได้หรือที่จะตั้งองค์การอาสาสมัคร ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยเหลือทหารบาดเจ็บในยามสงคราม" ในที่สุดได้มีผู้เสนอความคิดของดูนังต์ต่อสมาคมสงเคราะห์สาธารณะแห่งเจนีวา (Public Welfare Society of Geneva) และสมาคมได้มีการประชุมกันในวันจันทร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ 2506 เวลา 18.00 น. ณ ชั้นล่างของสถานคาสิโน การประชุมมีระเบียบวาระรวม 5 ข้อด้วยกัน ระเบียบวาระข้อที่ 3 เกี่ยวกับข้อเสนอของ ดูนังต์

คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (International Committee of the Red Cross)

     ที่ประชุมได้ตกลงตั้งคณะอนุกรรมการเพื่อพิจารณารายละเอียดข้อเสนอ คณะอนุกรรมการประกอบด้วยกรรมการ 5 คน ซึ่งเรียกกันว่า"Committee of Five" กรรมการผู้มีชื่อเสียงที่สุดคือ นายอังรี ดูนังต์ ซึ่งมีอาชีพเป็นนายธนาคารส่วนกรรมการอื่นๆ อีก 4 คน คือ นายพลกิโยม อังรี ดูฟูร์ (General Gillaume Henry Dufour) เทโอดอร์ โมมัวร์ (Theodore Maunuir) และ ลุยซ์ อัปปิอา (Louis Appia) ซึ่งเป็นแพทย์ทั้งสองคน กรรมการคนสุดท้ายคือ กุสตาฟ มัวนิเอร์ (Gustave Moynier) เป็นทนายและนายกสมาคมสงเคราะห์สาธารณะแห่งนครเจนีวา ซึ่งต่อมาได้ดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศอยู่เป็นเวลาถึง 45 ปี ฉะนั้น ถ้ากล่าวว่า อังรี ดูนังต์ เป็นผู้ริเริ่มกิจการกาชาด กุสตาฟ มัวนิเอร์ ก็เป็นสถาปนิกในการจัดตั้งกาชาด
      ในการประชุมคณะอนุกรรมการครั้งแรก เมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2406 คณะอนุกรรมการได้ลงมติ เรียกตนเองว่า "คณะกรรมการระหว่างประเทศเพื่อการบรรเทาทุกข์นักรบบาดเจ็บ" (International Committee for the Relief of Wounded Combatants) และนายพลดูฟูร์ ได้รับเลือกเป็นประธาน
      ในปี 2423 "คณะกรรมการระหว่างประเทศเพื่อการบรรเทาทุกข์นักรบบาดเจ็บ" ได้เปลี่ยนชื่อเป็น "คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ" (International Committee of the Red Cross) ดังที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบัน คณะกรรมการประกอบด้วยบุคคลชาวสวิสไม่เกิน 25 คน และยึดถือหลักการความเป็นกลาง มีสำนักงานใหญ่อยู่ ณ นครเจนีวา มีหน้าที่สำคัญคือ ดูแลให้มีการยอมรับนับถือและปฏิบัติตามอนุสัญญาเจนีวา (Geneva Conventions) และอำนวยบริการของกาชาดเมื่อเกิดขัดแย้งระหว่างประเทศหรือภายในประเทศ นอกจากนี้คณะกรรมการฯ มีหน้าที่รับรองสภากาชาดของประเทศต่าง ๆ ซึ่งตั้งขึ้นใหม่

หน้าที่ของคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ

     คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศมีฐานะเป็นกลางและอิสระ หน้าที่สำคัญของคณะกรรมการฯ นอก จากดูแลให้มีการยอมรับนับถือและปฏิบัติตามอนุสัญญาเจนีวาแล้ว ยังต้องชี้แจงและเผยแพร่อนุสัญญาอีกด้วย คณะกรรมการฯ ธำรงรักษาหลักการกาชาด ซึ่งมีหลักการมูลฐานอยู่ 7 ประการ คือ มนุษยธรรม ความไม่ลำเอียง ความเป็นกลาง ความเป็นอิสระ บริการอาสาสมัคร ความเป็นเอกภาพ และความเป็นสากล คณะกรรมการทำหน้าที่เป็นสื่อกลางเมื่อเกิดการขัดแย้งทางอาวุธหรือความไม่สงบภายใน หรือเกิดสงครามกลาง เมืองหรือสงครามระหว่างประเทศ ในการนี้คณะกรรมการฯ จะส่งคำวิงวอนให้คู่กรณียอมรับนับถือบทบัญญัติเกี่ยว กับมนุษยธรรมของอนุสัญญาเจนีวา และคณะกรรมการฯ จะให้ความช่วยเหลือตามที่ต้องการ อนึ่งคณะกรรมการมีหน้าที่ดูแลผู้ประสบภัยสงครามได้รับความคุ้มครองและช่วยเหลือ ตรวจตราค่ายและสภาวะของเฉลยศึกและผู้ถูกควบคุม แล้วเสนอรายงานต่อรัฐบาลของประเทศผู้ทำการควบคุม และรัฐบาลของประเทศที่พลเมืองของตนถูกควบคุม สอดส่องดูแลการบรรเทาทุกข์สำหรับทหารและพลเรือนผู้ประสบภัย สืบเสาะแหล่งที่อยู่ของผู้พลัดถิ่น และจัด ส่งสิ่งของไปให้เฉลยศึกและผู้ที่ถูกควบคุมด้วย
      นอกจากคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศแล้ว กาชาดยังมีองค์กรซึ่งทำหน้าที่ประสานงานของสภากาชาด ประเทศต่างๆ เรียกว่า "สหพันธ์สภากาชาดและสภาเสี้ยววงเดือนแดงระหว่างประเทศ" (ในอดีต เรียกว่า สันนิบาตสภากาชาด) ก่อตั้งขึ้นในปี 2462 เป็นสหพันธ์ของสภากาชาดทั่วโลก ปัจจุบันสภากาชาดและสภา เสี้ยววงเดือนแดงประเทศต่างๆ เป็นสมาชิก แล้ว 181 ประเทศ ทุกๆ 4 ปี ประเทศสมาชิกสภากาชาดระหว่างประเทศจากทั่วโลก จะมาประชุมกันครั้งหนึ่ง เพื่อกำหนดทิศ ทางและเป้าหมายต่อไป